Updates from cindy jacobs

Blog 64 🧠 ADHD: wanneer je brein niet zomaar ‘gewoon kan doen’

Blog 64 🧠 ADHD: wanneer je brein niet zomaar ‘gewoon kan doen’

Toen ik Anke Buckinx hoorde praten over haar ADHD bij
De Tafel van Gert, voelde ik me zó begrepen. De constante chaos in je hoofd, de afleiding bij het minste of geringste, het onbegrip van anderen – het is alsof ze woorden gaf aan dingen die ik zelf zo vaak heb ervaren.

ADHD wordt nog steeds vaak verkeerd begrepen. Mensen denken dat het alleen maar draait om hyperactief zijn of niet kunnen stilzitten, maar het is zoveel meer dan dat. Het is een hoofd dat nooit stilstaat, een brein dat continu aanstaat, zelfs wanneer je wilt rusten. Het is het gevoel dat je altijd “aan” staat, maar toch vergeet waar je net aan dacht.

Een hoofd dat op volle toeren draait

Anke vertelde hoe haar hoofd altijd overloopt van gedachten. Hoe ze van het ene naar het andere springt, zonder controle over de snelheid waarmee dat gebeurt. Ik herkende dat meteen. Het voelt soms alsof er twintig tabbladen openstaan in mijn hoofd, en terwijl ik probeer me op één ding te focussen, springt er plots een nieuw idee tussen dat mijn hele aandacht opeist. Het is vermoeiend, maar het is ook wie ik ben.

Afleiding bij het minste

Ze benoemde ook hoe ze zich door het kleinste detail kan laten afleiden. Hoe haar focus verdwijnt zodra er iets nieuws in haar omgeving gebeurt. Ik glimlachte toen ik dat hoorde, want dat is zó herkenbaar. Ik kan me vol goede moed zetten aan een taak, maar één geluid, één gedachte of één notificatie, en ik ben weer vertrokken in een totaal andere richting. En dan heb ik moeite om terug te keren naar waar ik aan begon.

Lui? Echt niet.

Wat me het meest raakte, was dat ze vertelde hoe ze vaak als “lui” wordt bestempeld. Omdat dingen soms blijven liggen. Omdat we niet altijd kunnen voldoen aan de verwachtingen van anderen. Maar dat is het niet. Luiheid impliceert dat je geen zin hebt om iets te doen, terwijl ADHD juist betekent dat je wél wil, maar dat je brein niet altijd meewerkt. Dat je overweldigd raakt door de taken die je moet doen en daardoor soms bevriest in plaats van beweegt.

Het onbegrip van de buitenwereld

Wat Anke ook benoemde, en wat zó herkenbaar is, is hoe moeilijk het soms is voor anderen om te begrijpen hoe ons brein werkt. Ze vertelde hoe haar man haar meermaals zegt: “Doe dat nu gewoon.” Simpel, toch? Maar dat is net het probleem. We willen het wel, maar ons brein kan het niet zomaar. Het is niet een kwestie van geen wilskracht of motivatie, het is neurologie. Ons brein werkt op een andere manier, en dat zorgt ervoor dat sommige dingen die voor anderen vanzelfsprekend zijn, voor ons een enorme uitdaging kunnen zijn.

Het is moeilijk om uit te leggen hoe dat voelt, tenzij je het zelf ervaart. En dat is waarom open gesprekken zoals die van Anke zo belangrijk zijn. Ze brengen niet alleen herkenning voor mensen met ADHD, maar ook bewustwording bij de mensen om hen heen.

De kracht van ADHD

Waar ik vroeger vooral worstelde met mijn ADHD, begin ik nu steeds meer te zien dat het ook iets moois in zich heeft. Het is creatief denken, het is snel schakelen, het is een enorme gevoeligheid voor de wereld om je heen. Ja, het brengt uitdagingen met zich mee, maar het geeft ook unieke kwaliteiten.

Ik ben dankbaar dat iemand als Anke Buckinx haar stem gebruikt om ADHD zichtbaar te maken. Want herkenning is helend. En als er iets is wat ik heb geleerd, is het dit: we zijn niet lui, we zijn niet ‘te chaotisch’, we werken gewoon nét iets anders. En dat is helemaal oké.



Blog 63 ⛰️De kracht van acceptatie – Sta boven oordelen en beklim jouw berg

Blog 63 ⛰️De kracht van acceptatie – Sta boven oordelen en beklim jouw berg

Er zijn van die momenten waarop woorden je diep raken, woorden die precies op het juiste moment komen en als een waarheid binnenkomen die je eigenlijk altijd al wist. Dat gebeurde bij mij toen ik de raad van een Kung Fu-master hoorde in
Kung Fu Held op VTM.

Hij zei: “Sta boven oordelen. Wees enkel bezig met jouw berg. Wanneer jij jouw berg beklommen hebt, zijn zij nog maar heel klein.”

Die woorden kwamen binnen. Het was alsof hij recht in mijn ziel sprak. Mijn hele leven heb ik me ‘anders’ gevoeld, zonder precies te weten waarom. Pas op mijn 46e ontdekte ik dat ik ADHD heb, en dat veranderde alles.

De ontdekking van ADHD: De eerste stap op de berg

Mijn hele leven voelde ik dat ik anders dacht, anders reageerde, anders voelde. Maar waarom? Dat wist ik niet. Tot die diagnose kwam. Het was een shock, maar tegelijk een puzzelstukje dat op zijn plek viel. Eindelijk kon ik plaatsen waarom ik altijd zoveel chaos in mijn hoofd voelde, waarom ik soms zoveel moeite had met de structuren waar anderen moeiteloos in leken te passen.

Maar na de eerste opluchting kwam een andere vraag: Wat als mensen hier een oordeel over hebben?

Want ADHD heeft nog steeds een stigma. “Aandachtsstoornis”, “druk”, “chaotisch”, “onverantwoordelijk” – de labels die eraan hangen, zijn niet bepaald positief. Moest ik dit nu geheimhouden? Of mocht ik gewoon mezelf zijn, open en eerlijk?

Openheid en oordelen: Het klimmen begint

Ik koos ervoor om open te zijn. Om het niet te verbergen. Dit ben ik, en dat is helemaal oké. Toch voelde ik in het begin de angst: Wat als mensen me anders gaan zien?

Het oordeel van anderen kan hard zijn. Maar ik besefte iets essentieels: oordeel zegt alles over de ander, en niets over mij. Mensen kijken altijd door hun eigen bril, door hun eigen ervaringen en overtuigingen. En als iemand mijn openheid over ADHD als ‘negatief’ bestempelt, dan zegt dat iets over hun perspectief, niet over mijn waarheid.

Maar ondanks dat besef, merkte ik dat het soms nog steeds aan me kon knagen. En toen hoorde ik de woorden van die Kung Fu-master…

De les van de Kung Fu Master: Sta boven oordelen

Toen die master zei: “Sta boven oordelen. Wees enkel bezig met jouw berg. Wanneer jij jouw berg beklommen hebt, zijn zij nog maar heel klein.”, voelde ik tranen opkomen.

Want dat is precies hoe het werkt. Hoe hoger ik klim in mijn eigen acceptatie, hoe minder de stemmen van anderen ertoe doen. Mensen zullen altijd een mening hebben. Maar als ik me blijf richten op mijn eigen pad, mijn eigen groei, dan vervagen die meningen. Ze worden klein, onbelangrijk, nauwelijks hoorbaar.

Ik voelde een diepe rust door me heengaan. Het gaat niet om wat anderen denken. Het gaat om hoe ik mezelf zie.

De top van de berg: Vrijheid in zelfacceptatie

Door mijn ADHD te accepteren, heb ik mezelf geaccepteerd. En dat is de grootste bevrijding die er is. Geen energie meer verspillen aan wat anderen denken, geen angst meer om ‘anders’ te zijn. Dit ben ik. Dit is mijn pad.

Jij hebt ook een berg te beklimmen. Misschien is het zelfacceptatie, misschien is het loslaten van het verleden, misschien is het leren staan in je eigen kracht.

Welke berg ben jij aan het beklimmen?

Blog 62 De Kracht van Zelfvertrouwen: Wat Triggers Mij Hebben Geleerd over Mijn Geloof in Mezelf

Blog 62 De Kracht van Zelfvertrouwen: Wat Triggers Mij Hebben Geleerd over Mijn Geloof in Mezelf

Ik word, net als iedereen, weleens getriggerd. Soms door een opmerking van iemand, soms door een onverwachte situatie die een oude pijn raakt. Vroeger kon ik in zo’n moment blijven hangen, mezelf verliezen in emoties en gedachten over wat er gebeurde. Maar ik heb geleerd om hier anders naar te kijken. In plaats van me te laten meeslepen door de trigger, zie ik het nu als een uitnodiging om dieper naar mezelf te kijken. Wat vertelt deze reactie mij over mezelf? Wat heb ik hier te leren?

De quote “No one’s opinion can cut deeper than the one you hold of yourself” raakte mij diep toen ik hem las. Want het is niet de mening van anderen die werkelijk pijn doet, maar hoe ik zelf over mezelf denk. Iemand kan iets zeggen wat raakt, maar uiteindelijk is het mijn eigen innerlijke overtuiging die bepaalt hoeveel impact dat heeft. Als ik mezelf ergens diep van binnen nog onzeker voel, is het veel makkelijker om getriggerd te worden.

Triggers als spiegels van mijn innerlijk

Elke keer dat ik getriggerd word, probeer ik te onderzoeken wat dat mij wil vertellen. Waarom raakt dit mij zo? Wat zegt deze situatie over hoe ik mezelf zie? Triggers laten me zien waar ik mezelf nog niet volledig heb geaccepteerd, waar ik misschien nog twijfel aan mijn eigen waarde.

Bijvoorbeeld: als iemand kritiek geeft op iets waar ik trots op ben en ik voel boosheid of verdriet, dan weet ik dat daar een diepere laag zit. Misschien geloof ik ergens nog dat ik niet goed genoeg ben, en voelt de opmerking van die ander als een bevestiging van die angst. Het is niet de opmerking zelf die pijn doet, maar de mening die ik over mezelf heb.

De kracht van zelfreflectie

In plaats van mezelf te veroordelen of vast te blijven zitten in een emotionele reactie, probeer ik het moment te gebruiken voor zelfreflectie. Wat zegt deze trigger over wat ik over mezelf geloof? Waarom doet het zo’n pijn?

Dit is niet altijd makkelijk. Soms confronteert het me met overtuigingen die ik diep had weggestopt. Maar juist daar zit mijn groei. Door mezelf deze vragen te stellen, merk ik dat ik laag voor laag beperkende gedachten kan loslaten. Ik leer mezelf steeds beter kennen en kan mezelf milder en liefdevoller benaderen.

Zelfvertrouwen versterken door triggers te begrijpen

Wat ik heb ontdekt, is dat zelfvertrouwen niet groeit door triggers te vermijden, maar juist door ermee te leren omgaan. Iedere keer dat ik getriggerd word, kan ik kiezen: laat ik me meeslepen door oude patronen, of gebruik ik dit moment om mijn zelfbeeld te versterken?

Wanneer ik bewuster omga met mijn eigenwaarde en mezelf accepteer zoals ik ben, merk ik dat de mening van anderen mij minder raakt. Ik ben degene die bepaalt hoe ik mezelf zie, niet de buitenwereld. En dat besef geeft een enorme kracht.

Van pijn naar groei: het proces van helen

Soms brengen triggers ook oude pijn naar boven die ik nog niet had verwerkt. Vroeger wilde ik dat soort gevoelens zo snel mogelijk wegduwen. Nu probeer ik ze te zien als een kans om iets te helen in mezelf. In plaats van de pijn te negeren, omarm ik het als een mogelijkheid om mezelf nog beter te begrijpen.

Het proces is niet altijd comfortabel, maar het helpt me groeien. Elke keer dat ik mezelf door een trigger heen begeleid, kies ik voor zelfliefde. Ik leer om zachter te zijn voor mezelf, om niet langer bevestiging buiten mezelf te zoeken.

Conclusie

Triggers zijn niet langer iets wat me overkomt, maar iets wat me iets leert. Ze laten me zien waar ik nog mag groeien, waar ik mijn vertrouwen in mezelf mag versterken. De quote “No one’s opinion can cut deeper than the one you hold of yourself” herinnert me eraan dat mijn eigen mening over mezelf de grootste invloed heeft op mijn leven. En dat is waar ik de kracht heb om te kiezen.

Ik hoef niet langer bang te zijn voor triggers. Ik kan ze zien als gidsen die me de weg wijzen naar een diepere verbinding met mezelf. En dat besef alleen al maakt dat ik steeds steviger in mijn eigen kracht kom te staan.

Blog 61✨Hoe Human Design een Perfect Hulpmiddel Werd om mezelf beter te leren begrijpen

Blog 61✨Hoe Human Design een Perfect Hulpmiddel Werd om mezelf beter te leren begrijpen

In mijn zoektocht naar meer zelfinzicht en balans kwam ik in aanraking met Human Design, een systeem dat me meer heeft gebracht dan ik ooit had verwacht. 
Ik leerde het 2  jaar geleden vaag kennen, maar nu bracht het precies meer duiding waar ik voorheen nog niet klaar voor was.
Het was niet zomaar dat het opnieuw mijn pad kruiste, het voelde als een signaal. De post sprak me enorm aan, die ik niet kon negeren, iets in mij wist dat ik hier iets mee moest.

Ik stapte in een traject, beginnend met een intakegesprek van 30 minuten. Maar dit gesprek duurde uiteindelijk anderhalf uur, wat alleen maar meer bevestigde dat dit iets was waar ik verder mee moest gaan. Het voelde goed, de connectie was er, en ik had het gevoel dat deze reis me zou helpen om de patronen in mijn leven – en vooral mijn strijd met ADHD – eindelijk te begrijpen en te doorbreken.

Wat ik leerde over mezelf, over mijn energie, mijn reacties en mijn beslissingsprocessen, was revolutionair. Human Design heeft me geholpen om de chaos in mijn hoofd te verklaren en me meer in harmonie te voelen met mijn natuurlijke energie. Door me beter te begrijpen, kon ik specifieke strategieën toepassen die mijn ADHD-symptomen verzachten en meer ruimte geven voor de dingen die ik belangrijk vind.

Ik geloof sterk in de kracht van zelfkennis, en dit systeem heeft me niet alleen geholpen om mijn eigen uitdagingen beter aan te pakken, maar het heeft me ook meer bewust gemaakt van de manier waarop ik mijn cliënten kan ondersteunen. Human Design biedt een persoonlijke blauwdruk die niet alleen helpt bij zelfontwikkeling, maar ook zorgt voor praktische inzichten die je leven kunnen transformeren.

Wat ik nu zie, is hoe ik Human Design kan integreren in mijn praktijk om mijn cliënten op een dieper niveau te begrijpen. Het geeft hen niet alleen tools om hun eigen energie en potentieel beter te begrijpen, maar biedt ook een unieke manier om hun levenspad te verkennen. Als zij ook op zoek zijn naar een diepere kennis van zichzelf, kan ik hen helpen dit uit te werken en te integreren in hun dagelijks leven.

De reis met Human Design is niet alleen een persoonlijke ontdekking, maar het heeft me een krachtig hulpmiddel gegeven om anderen bij te staan in hun eigen proces van groei en bewustzijn. Ik ben enthousiast om dit verder in mijn werk toe te passen, zodat ik mijn cliënten nog beter kan ondersteunen in hun zoektocht naar balans en zelfkennis.

Als jij ook het gevoel hebt dat je meer over jezelf wilt leren, of als je nieuwsgierig bent naar wat Human Design voor jou kan betekenen, aarzel dan niet om contact op te nemen. Soms is het volgen van je intuïtie het eerste stapje naar het vinden van de antwoorden die je zoekt.

Blog 60🩷 “Wanneer je stopt met zoeken, vind je jezelf”

Blog 60🩷 “Wanneer je stopt met zoeken, vind je jezelf”
“Wanneer je stopt met zoeken, vind je jezelf”

De reis naar mezelf. 

Als ik terugkijk naar mijn jonge jaren, was de zoektocht naar “de ware” vaak een zoektocht naar iets buiten mezelf. Ik was ervan overtuigd dat geluk in een ander te vinden was. En zelfs als ik diegene niet vond, dan was het idee van “de ware” nog steeds een romantisch ideaal dat ik in mijn gedachten koesterde. Maar, in werkelijkheid, was ik niet klaar om te ontvangen wat ik zocht. Want voordat ik liefde kon geven, moest ik eerst leren hoe ik van mezelf hield.

Zelfliefde is geen egoïsme, zoals we soms denken. Het is juist de basis van een gezonde relatie. Pas wanneer je jezelf ziet, waardeert en accepteert, kun je een ander werkelijk zien voor wie hij of zij is. Zonder verwachtingen, zonder eisen.

Met een nieuw bewustzijn zie ik vele dingen nu helderder

Wat ergens logisch is, je kunt dan wel zeggen ‘had ik toen maar’, maar gedane zaken nemen geen keer. Jezelf hier in vergeven is ook van cruciaal belang. Mede ook omdat ik toen in een andere staat van zijn was. Je zou dus kunnen zeggen; verstand komt met de jaren… 😉

Wat ik nu wel doe, is aandacht besteden aan wat mijn gevoel zegt. Ons lichaam weet vaak veel eerder dan wat ons verstand kan begrijpen. Ons ego komt er veel te vaak tussen piepen. Wanneer jouw hart een punt zet, zal jouw verstand van alles bedenken. Nu heb ik geleerd om gehoor te geven wanneer mijn intuïtie aanreikt dat er iets niet klopt, ook al begrijp ik het niet. Ik heb geleerd om er nu naar te luisteren. We zijn veel wijzer dan we denken, alleen zijn we vergeten om erop te vertrouwen. En dat heeft alles te maken met in welke mate je jezelf graag ziet.

Vandaag de dag kan ik oprecht zeggen dat ik mezelf graag zie, dit zonder verwaand over te komen. Wanneer ik nu iemand leer kennen, blijf ik bij mijn waarden. En als die persoon niet aansluit bij mijn waarden, dan is hij niet de juiste. En dat staat los van perfectie, maar heeft alles te maken met waar ik mij goed bij voel. Waarom zou ik genoegen nemen met iets wat niet aanvult met het mijne? Dat breekt zich achteraf sowieso.

De kracht van loslaten

De ware is niet altijd degene die je bij je houdt, maar degene die je toestaat om jezelf te ontdekken. Soms moet je loslaten, om ruimte te maken voor datgene wat echt voor jou is. Ik heb geleerd dat het vasthouden aan een relatie uit angst voor het onbekende, of uit de wens om iets te controleren, uiteindelijk niets anders dan een muur is die mijn eigen geluk blokkeert.

Loslaten is krachtig. Het betekent dat je vertrouwen hebt in de toekomst, dat je gelooft dat alles op zijn juiste tijd en op zijn juiste plaats komt. Het maakt je open voor de ware, die misschien in een heel andere vorm verschijnt dan je ooit had verwacht.

De ware komt pas wanneer jij helemaal thuis bent in jezelf

Het mooiste is dat, wanneer je je eigen leven helemaal in eigen handen hebt genomen en je hart op zijn juiste plek staat, de ware vaak op je pad komt. Niet als een wervelwind die je overrompelt, maar als iemand die je aanvult, iemand die je leert zien, iemand die je helpt om je eigen kracht te omarmen. Dit is geen sprookje, dit is een levend voorbeeld van hoe het universum werkt: je krijgt wat je bent, niet wat je wilt.

Wrok maakt plaats voor dankbaarheid

Met de tijd heb ik geleerd dat ik geen wrok meer voel naar de gebroken relaties in mijn leven. Elke relatie heeft zijn eigen lessen met zich meegebracht, en elke keer heeft het me weer een stapje dichter gebracht bij het houden van mezelf. Want dat is uiteindelijk waar het om draait: in jezelf geloven en jezelf volledig omarmen. Dat is de kracht die ons in staat stelt om te geven en te ontvangen in relaties. Mijn reis is gevuld met dankbaarheid voor alles wat ik heb geleerd, want ik weet nu dat ik niet alleen op zoek was naar liefde, maar naar zelfliefde – en die had ik altijd al in me.


Afsluiting

De reis naar “de ware” is geen eindbestemming, maar een ontdekkingsreis naar jezelf. Ik geloof dat we pas de ware kunnen herkennen wanneer we echt leren wie we zijn en wat we nodig hebben. Niet uit een verlangen naar aanvulling, maar vanuit een plek van volledige zelfacceptatie.

Ik wil iemand die naast me staat, die met me meegroeit en die mijn reis ondersteunt – niet omdat hij moet, maar omdat hij wil. Een relatie kan alleen bloeien wanneer beide mensen de vrijheid hebben om zichzelf te zijn. Want de ware, dat ben ik. En de ware, dat ben jij.

En ik geloof pertinent dat die ware voor mij bestaat, volgens mij is hij al onderweg. 😉
 
Read Older Posts Read Newer Posts
Copyrights © 2025 held by respective copyright holders, including cindy jacobs.