Het zandmannetje liet zich gisterenavond snel horen. Rond 20u30 begonnen mijn benen te wiebelen en mijn ogen hadden moeite om open te blijven. Het was duidelijk: mijn lichaam vroeg om rust. Hier gaan we niet tegen vechten, Cindy. Je lichaam is gewoonweg moe en wil gaan slapen. Ik gaf gehoor en vertrok al naar dromenland om 21u. Het was nodig, en ik ben zo blij dat ik hier gehoor aan gaf, want vanmorgen voelde ik me trots op mezelf.
De fietstocht van gisteren met mijn dochters was een van die momenten die me weer helemaal opladen. Het zonnetje scheen, de lucht was fris, en de frisse lucht tijdens de rit deed ons goed. We begonnen de dag met een bezoek aan het winkeltje in de abdij. Voor mij is dit altijd een plek vol inspiratie, en ik was blij dat we de tijd namen om er even rond te neuzen. Maar de eerste stap binnen was even niet zo fijn. Er speelde muziek die me onmiddellijk terugvoerde naar het moment dat mijn lieve Laure in het funerarium lag. Het was een intense flashback, die me even overrompelde. Maar ik weet inmiddels dat het oké is om die gevoelens toe te laten. Het is belangrijk om ze niet weg te drukken, maar om ze te voelen en dan weer los te laten. Ik nam even de tijd om mezelf terug te vinden en richtte me toen op de vele mooie dingen die in het winkeltje stonden.
Na ons bezoekje aan de abdij, besloten we een stop te maken voor een ijsje. Al leek het wel of iedereen uit zijn winterslaap was gekomen: de wachtrij was enorm, en leek eindeloos 😂 Mijn dochters trokken zich daar niets van aan en trotseerden de rij met veel plezier. Ik besloot iets anders te kiezen en ging voor een heerlijke appelcake met kaneel. Soms is het die kleine keuze die een moment net even anders maakt, maar even fijn!
Die stap terugnemen, dat moment van even stilstaan bij wat er is, helpt me niet alleen om emoties te verwerken, maar ook om mijn energie te centreren. Het is weer een herinnering aan hoe belangrijk het is om naar mezelf te luisteren: wanneer ik even pauze nodig heb, wanneer ik rust moet nemen, maar ook wanneer ik door moet gaan. Het leven is tenslotte een balans tussen beide.
Het winkeltje zelf blijft voor mij een bron van inspiratie. De sfeer, de rustige plek, de kleine schatten die er te vinden zijn, helpen me om mijn gedachten te ordenen en om creatief te blijven. Ik ben zo dankbaar voor de momenten waarop ik mezelf opnieuw kan opladen, door de natuur, de mensen om me heen, of zelfs door een inspirerende winkelwandeling.
Vandaag neem ik dat gevoel van rust en inspiratie mee, en ik wil mezelf herinneren aan de kracht van het luisteren naar mijn lichaam. Wat zegt jouw lichaam jou vandaag?
0 Comments