Heling is moeilijk,
omdat het een voortdurende strijd is tussen drie delen in jezelf:
✨ Het innerlijke kind,
dat vooral bang is.
Dat terugverlangt naar veiligheid. Naar geborgenheid. Naar iemand die zegt: “Je mag zijn wie je bent. Je bent veilig.”
🔥 De innerlijke tiener,
die woedend is.
Op wat er gebeurd is. Op wat er níet was. Op de onrechtvaardigheid.
Die roept: “Waarom zag niemand mij? Waarom moest ik het zó alleen doen?”
🌿 En dan… de volwassen ik.
Die al zó lang draagt.
Zó lang sterk is geweest.
En die eigenlijk maar één ding wil: rust. Vrede. Stilte in haar hoofd. Ademruimte in haar lijf.
Soms voel je ze alle drie tegelijk.
In één moment. In één gesprek. In één blik in de spiegel.
En dat maakt heling zo intens.
Niet omdat je zwak bent, maar omdat je zoveel gelaagdheid in je draagt.
Omdat je alles in jezelf tegelijk probeert te begrijpen, te dragen én te genezen.
Ik weet hoe dat voelt.
Want ik heb elk van die delen leren kennen in mezelf.
Het bange meisje. De boze puber. De uitgeputte vrouw.
En elke dag opnieuw probeer ik mild te zijn voor alle drie.
Want heling is niet iets wat je “even doet”.
Het is een levenspad.
Een pad waarin je leert luisteren naar wat er echt speelt.
Niet om het te fixen, maar om het te erkennen.
En in die erkenning zit kracht.
Zachtheid is geen zwakte.
Het is het medicijn waar je ziel al die tijd op wachtte.
Dus ja… wees zacht voor jezelf.
Voor elk stukje in jou dat gevochten heeft om te blijven bestaan.
Voor elk stukje dat nog steeds leert dat je veilig bent.
Dat je mag rusten.
Dat je precies goed bent zoals je bent.
0 Comments