Ik was een held in mezelf afbreken. Een ware kampioen, zelfs. Vooral als ik iets buiten mijn comfortzone deed. Nieuwe stappen zetten was voor mij vaak een uitnodiging voor dat kritische stemmetje om gezellig mee te praten. Het schreeuwde dingen als: “Je kunt dit niet,” of “Wat als het misgaat?”
Maar de laatste tijd zet ik juist veel nieuwe stappen. En ja, dat stemmetje komt soms nog steeds tevoorschijn. Het voelt bijna vertrouwd, alsof het denkt dat ik niet zonder kan. Maar ik ga er nu anders mee om. In plaats van te zeggen: “Ik kan het niet,” zeg ik simpelweg: “Ik kan het nog niet.”
Dat kleine woordje ‘nog’ verandert alles. Het geeft me ruimte, lucht en hoop. Het laat me zien dat ik aan het leren ben, dat ik aan het groeien ben. En het belangrijkste: dat ik mag falen, omdat ik altijd weer mag proberen.
Ik vier iedere stap
Wat ik heb geleerd, is dat iedere stap vooruit – hoe klein ook – gevierd mag worden. Het gaat niet om het grote eindresultaat, maar om de beweging die ik maak. Zelfs een kleine stap buiten mijn comfortzone, zoals het proberen van iets nieuws, voelt voor mij nu als een overwinning.
Ik neem bewust de tijd om stil te staan bij die momenten. Ik geef mezelf een compliment, glimlach even, of zeg simpelweg tegen mezelf: “Goed gedaan.” Het maakt het proces zoveel lichter en leuker.
Waarom brak ik mezelf af?
Jezelf afbreken voelt vaak alsof je controle houdt. Ik dacht dat ik mezelf scherp hield, dat ik zo voorkwam dat anderen mij zouden bekritiseren. Maar in werkelijkheid hield het me juist klein. Het hield me gevangen in angst en twijfel.
Lang dacht ik dat het normaal was om mezelf te kleineren. Maar toen ik ontdekte dat het me juist weghield van de groei die ik zo graag wilde, begon ik dingen anders te doen.
De kracht van ‘nog’
Het woordje ‘nog’ heeft me geleerd om mild te zijn voor mezelf. Het geeft me de ruimte om te leren, om fouten te maken, en om nieuwe stappen te zetten zonder dat ik mezelf afbrand.
Iedere keer als dat stemmetje opkomt, zeg ik tegen mezelf: “Misschien lukt het nu nog niet, maar dat betekent niet dat het nooit zal lukken.” En vaak merk ik dan dat er vanzelf een impuls opkomt, een idee, of gewoon een klein beetje meer moed om het toch te proberen.
Hoe stop ik met mezelf afbreken?
1. Ik herken het moment: Ik merk op wanneer ik mezelf begin af te breken, meestal als ik iets nieuws of spannends probeer.
2. Ik voeg ‘nog’ toe: Ik vervang negatieve gedachten zoals “Ik kan dit niet” door “Ik kan dit nog niet.”
3. Ik vier kleine stappen: Iedere stap buiten mijn comfortzone, hoe klein ook, is een overwinning. Ik erken dat voor mezelf.
4. Ik blijf vertrouwen: Groei gebeurt niet in één keer, maar in de kleine, moedige stappen die ik zet.
De magie van zachtheid
Doordat ik stop met mezelf af te breken, ontdek ik dat ik veel sterker ben dan ik dacht. Het is oké om nieuwe stappen spannend te vinden. Het is zelfs oké om fouten te maken. Want iedere keer dat ik val en weer opsta, groeit mijn vertrouwen in mezelf.
Mijn weg naar groei is niet recht, maar kronkelig en vol bochten. En dat is precies wat het zo bijzonder maakt.
Dus als ik het moeilijk vind om nieuwe stappen te zetten, herinner ik mezelf hieraan: “Ik kan het misschien nog niet, maar dat betekent dat ik onderweg ben.”
En het frappante is: ondanks dat ik nog niet ben waar ik wil zijn, ben ik gelukkig en vertrouw ik erop dat ik er op het juiste moment zal zijn.
Ik vergeet nooit: iedere stap mag gevierd worden. Juist in die kleine momenten zit de kracht om door te gaan.
0 Comments