Gisteren woonde ik een prachtige voorstelling bij, een moment dat diepe indruk op me maakte. Deze voorstelling werd gegeven door een bijzondere vrouw die ik afgelopen zomer ontmoette op een festival, waar ik als standhouder aanwezig was.
De voorstelling, getiteld En (N)U is het aan U, ging over haar boek, een boek dat ik had besteld en gisteren voor het eerst in handen kreeg, overhandigd door haarzelf. Terwijl ik ’s avonds naar huis reed, voelde ik een warme gloed van dankbaarheid in mij opborrelen. Dankbaar voor het moment dat ik mocht meemaken, voor de manier waarop het me raakte, en voor de ontmoeting met haar en haar partner. Ik voelde direct dat zij mijn pad niet zomaar kruisten.
Bij het afscheid gaf ik haar een knuffel en zei: “Jij bent niet zomaar op mijn pad gekomen.” Waarop ze antwoordde: “En jij ook niet op het mijne.” Het voelde als een bevestiging, een zachte herinnering dat het belangrijk is om op ons gevoel te vertrouwen.
De voorstelling ontroerde me tot in het diepste van mijn wezen. Het maakte me wakker en bracht een verlichting die ik nog lang zal koesteren. Het besef dat we nooit helemaal alleen staan in wat we meemaken, deed me enorm goed.
Later die avond, toen ik haar boek opensloeg, verscheen er een glimlach op mijn gezicht, gevolgd door een traan bij het lezen van haar woorden.
Lieve Cindy, bij onze eerste ontmoeting dacht ik: Wat een stralend lichtje, zelfs na uw verlies..
So long, lieve angst was een pakkend gedicht in haar boek, een simpele maar krachtige boodschap: een liefdevol afscheid van wat je niet meer dient. Die woorden blijven in mijn gedachten hangen, als een herinnering om mijn eigen angsten los te laten en mijn pad met vertrouwen te bewandelen.
Die gedachte herinnerde me aan mijn eigen missie. Het gaf me de moed om door te gaan, met nog meer vastberadenheid. Want niets in het leven gebeurt zomaar. Ik durf nu voluit te zeggen dat ik trots ben op de weg die ik heb afgelegd. En om dan in haar boek woorden te lezen die bevestigen dat mijn innerlijke licht nog steeds brandt… Dat geeft mij de kracht om anderen te helpen hun eigen licht weer te laten schijnen, vooral voor degenen die zich verloren voelen in het donker.
En nu neem ik hun woorden En (N)U is het aan U ter harte: het is aan ons om ervoor te gaan, met heel ons hart. Want ik weet nu: het kan. Het is echt mogelijk, als je het maar diep genoeg van binnen voelt en ervoor kiest. So long, lieve angst. 🕯️
Prachtig hoe je het gevoel en de belevenis van deze lichtvolle avond verwoord. Deze liefdevolle avond heb ik niet alleen gevoeld door de warme voorstelling van Ioana en Marco, maar zeker ook door de ‘onverwachte’, krachtige, warme ontmoeting met jou. Bedankt hiervoor.
Deze blog nodigt uit om nog meer te gaan lezen over jou… Liefs, Kristien 🤗
Gij en ik delen de missie om warmte en liefde te verspreiden. En soms hebben we elkaar nodig om ons eigen lichtje (weer) te kunnen zien, te kunnen voeden en te kunnen laten groeien. Ik ben zo blij en dankbaar voor onze connectie. ❤️