Op een dieptepunt in mijn praktijk als bewustwordings- en rouwcoah twijfelde ik of ik nog wel op het juiste pad zat. Ondanks mijn passie voelde het alsof ik tegen een onzichtbare muur aanliep. Ondanks al mijn inzet en toewijding leek het alsof er iets ontbrak, alsof ik de sleutel niet kon vinden. Ik begon te twijfelen of dit werkelijk mijn roeping was, of dat ik misschien iets heel anders moest gaan doen.
Toch was er iets diep van binnen dat me niet losliet. Een stem die fluisterde: "Dit is nog niet voorbij, geef niet op." Het was een kracht die me aanspoorde om door te gaan, hoe onzeker ik me ook voelde. Mijn innerlijke strijd en de eindeloze vragen leidden me in oktober vorig jaar naar een jaartraject intuïtieve opstellingen. Het leek alsof het universum me naar dit pad duwde, aangezien het steeds mijn pad bleef kruisen.
Toeval bestaat niet, en dat werd me duidelijk toen ik september 2023 op het TimTom-festival Lies ontmoette. Het was mijn ex-lief die me op dat moment aanspoorde om spontaan aan een opstelling deel te nemen. Het voelde alsof het universum me letterlijk bij de hand nam en naar de plek leidde waar ik moest zijn. Ik had menige boeken gelezen en podcasts beluisterd over opstellingen, ze hielden me al maanden in hun greep.
Alsof ik op het punt stond iets essentieels te ontdekken. En dat bleek ook zo te zijn.
Het universum werkt op mysterieuze manieren, vaak achter de schermen. Leren vertrouwen is de sleutel. We weten het vaak, maar het werkelijk in de praktijk brengen – dat is het echte werk.
Ik begon mezelf en mijn dromen te zien als brieven die ik het universum instuurde, alsof ik ze in een postbus achterliet. Elke wens, elk verlangen dat ik in mijn hart droeg, was een brief die op reis ging, zonder te weten wanneer of hoe het zou terugkomen. Soms vergde het geduld om te wachten, maar ik leerde dat elke droom zijn eigen timing heeft en dat hij op precies het juiste moment bij je terugkomt, als je hem durft los te laten en erop vertrouwt dat het universum de rest regelt.
Het jaartraject bleek zowel verwoestend als helend. Ik werd geconfronteerd met oude wonden en delen van mezelf die ik jarenlang had onderdrukt. Emoties waarvan ik niet eens wist dat ze nog in mij leefden, kwamen aan de oppervlakte. Het was een zware weg, maar het leidde ook naar een enorme doorbraak. Tijdens dit proces werd duidelijk wat al die tijd ontbrak: mijn ADD was niet zomaar een last, het was een deel van wie ik ben. Door deze ontdekking kwam alles in een nieuw licht te staan.
Dit besef was als het ontbrekende puzzelstukje dat ik nodig had om mezelf volledig te omarmen. Het gaf een verklaring voor mijn patronen, voor de chaos waarin ik soms verloren raakte, en voor de eeuwige strijd om structuur. Het weten waarom ik doe wat ik doe, bracht zoveel verlichting. Voorheen kon ik boos zijn op mezelf, gefrustreerd omdat ik mijn chaos niet kon beheersen. Nu zie ik dat ik die strijd mag loslaten en mezelf mag accepteren met al mijn plus- en minpunten. Het was tijd om die strenge stem in mij het zwijgen op te leggen en ruimte te maken voor compassie en begrip.
Mijn dochter was de spiegel die ik al die tijd nodig had. In haar worstelingen zag ik mezelf, en ineens vielen de puzzelstukjes op hun plek. Dit was mijn missie. In plaats van mijn praktijk los te laten, heb ik de kracht gevonden om door te gaan – nu met een dieper inzicht en een helder doel. De zwaarste momenten brachten de grootste doorbraken. Niet om me tegen te houden, maar om me te laten groeien.
Ik ben dankbaar voor de strijd, want het leidde me precies naar waar ik nu ben. Dit is mijn pad, dit is zonder twijfel mijn missie. Het voelt alsof er nieuw leven is ingeblazen. De passie was er nog, maar met die constante twijfel aan mezelf geloofde ik er niet meer in. Het geloven in mijn eigen kunnen brak pas helemaal door toen ik wist waar het schoentje knelde.
Met deze mooie gedachte geloof ik er sterk in dat alles zich zal aandienen wanneer ik er klaar voor ben. Net zoals een brief zijn bestemming bereikt op het juiste moment, zullen ook de dromen die ik in mijn hart koester, stap voor stap werkelijkheid worden. Want dromen zijn de wensen van je hart; ze zijn niet zomaar in je hart geplant. Ze zijn er omdat je ze mag verwezenlijken, omdat ze deel uitmaken van wie JIJ werkelijk bent!
✨ Voel jij ook een innerlijke roeping die je blijft aansporen, ondanks tegenslagen? Wat zou er gebeuren als je die stem volledig zou vertrouwen? ✨
0 Comments