“Wie zoet is, krijgt lekkers.” Een uitspraak die we allemaal kennen, vooral in de tijd van Sinterklaas. Het klinkt onschuldig, en we gebruiken het vaak als een manier om ons kinderen gedrag te laten corrigeren of om ze te motiveren.
Maar wat gebeurt er wanneer deze ogenschijnlijk onschuldige woorden diep in ons onderbewustzijn doordringen?
Ze creëren onbewuste overtuigingen over hoe we onszelf en anderen moeten waarderen.
We zeggen vaak dingen tegen onze kinderen zoals: “Pas op, of ik bel de Sint wel.” Het lijkt misschien onschuldig en wordt vaak gezegd zonder na te denken, maar deze woorden kunnen onbedoeld de boodschap overbrengen dat hun waarde en goedheid afhangt van gedrag of goedkeuring. Als een kind zich ‘zoet’ gedraagt, krijgt het lekkers, maar als het niet voldoet aan de verwachtingen, blijft de beloning uit.
Dit kan onbedoeld de overtuiging versterken dat we alleen gewaardeerd worden als we voldoen aan bepaalde voorwaarden of aan de goedkeuring van anderen, of het nu de Sint is of andere leidinggevende.
De impact van voorwaardelijke liefde
Deze overtuigingen zijn niet altijd zichtbaar, maar ze kunnen diep geworteld raken in ons zelfbeeld.
Kinderen leren niet alleen dat ze goed moeten zijn om beloond te worden, maar ze ontwikkelen ook de overtuiging dat ze ‘zoet’ moeten zijn om liefde te verdienen. Wanneer deze overtuigingen doorgroeien, kunnen ze zich vastzetten in ons volwassen leven.
We leren om onszelf te beoordelen op basis van goedkeuring van buitenaf, in plaats van onze eigen innerlijke waarde.
Maar wat gebeurt er wanneer we deze overtuigingen gaan uitdagen?
Wat als we leren om onze waarde niet te baseren op hoe anderen ons zien, maar op wie we werkelijk zijn, ongeacht of we zoet zijn of niet?
Wat als we onze kinderen niet leren dat ze goedkeuring moeten zoeken van buitenaf, maar hen laten zien dat hun innerlijke waarde altijd al genoeg is?
Hoe we deze overtuigingen kunnen doorbreken
De eerste stap is bewustwording. Het begint met erkennen dat we vaak in patronen vervallen die niet altijd in het belang van onszelf of onze kinderen zijn. In plaats van te zeggen: “Pas op, of ik bel de Sint wel,” kunnen we bijvoorbeeld zeggen: “Ik ben zo trots op je, omdat je je gevoelens kunt delen, zelfs als je boos bent.” Dit leert kinderen dat liefde en waardering niet afhankelijk zijn van hoe ze zich gedragen, maar van wie ze zijn als persoon.
Het is belangrijk om onszelf en onze kinderen te herinneren dat we altijd liefde waard zijn, zonder voorwaarden.
We kunnen hen leren dat ze altijd goed genoeg zijn, ongeacht hun gedrag of prestaties.
Dit creëert een fundament van zelfliefde en zelfwaardering, die hen zal helpen om gezonde relaties en een sterk zelfbeeld te ontwikkelen.
Zelfliefde begint bij onszelf
Wat we onze kinderen leren, doen we ook voor onszelf.
Als we leren om onszelf te omarmen, precies zoals we zijn, kunnen we deze boodschap doorgeven aan de volgende generatie. Laten we stoppen met het onbewust doorgeven van overtuigingen die onze waarde afhankelijk maken van goedkeuring van buitenaf, en beginnen met het versterken van de boodschap van onvoorwaardelijke liefde en acceptatie, zowel naar onszelf als naar anderen.
In plaats van “wie zoet is, krijgt lekkers,” kunnen we beginnen met het zeggen: “Jij bent al genoeg, precies zoals je bent.” Want de echte beloning komt niet van buitenaf, maar van binnenuit.
En dat geldt niet alleen voor de momenten waarop we ons goed voelen, maar ook op de dagen dat we het even moeilijk hebben. Zichzelf zijn, op zowel de goede als de minder goede dagen, is waar de ware kracht ligt verpakt.. 💝
0 Comments