Gisteren was een verrijkend avondje. Ik was aanwezig bij het Restart event, een prachtige bijeenkomst die in het teken stond van wat te doen na een breuk. Dit thema raakte me diep, aangezien ik weet hoe het is om je verloren te voelen op zulke momenten. De wanhoop, de onzekerheid, en de angst voor de toekomst kunnen overweldigend zijn. Ik kan dit volledig beamen, want ik ben er zelf doorheen gegaan. Het voelt soms alsof alles uit je grip glipt, dat alles wat je ooit als zeker beschouwde, in duigen valt.
Het afgelopen jaar heb ik bewust tijd genomen voor zelfreflectie. In plaats van me te verliezen in de chaos van emoties, heb ik de gelegenheid gepakt om dieper in mezelf te duiken. Het was een periode van zelfontdekking, van het leren begrijpen en accepteren van mijn eigen gevoelens en reacties. Dit proces was niet altijd gemakkelijk, maar het heeft me zoveel gebracht. Het heeft me geleerd om naar mezelf te kijken met mildheid en begrip, en te realiseren dat ik niet volledig van anderen afhankelijk ben voor mijn eigen kracht en geluk. Ik ben er eindelijk in geslaagd om, na alles wat ik heb meegemaakt, weer ruimte voor mezelf te creëren.
Het is echter beslist niet leuk om te moeten erkennen dat een relatie opnieuw in duigen valt. Het doet pijn, zelfs als je weet dat je er sterker uitkomt. Tien jaar geleden stond ik aan de rand van een enorme verandering, de breuk met de vader van mijn dochters. Het was een moeilijke en pijnlijke tijd, maar ik leerde veel over mezelf en over wat ik waard ben. Ik dacht dat ik na zoveel jaren van zoeken eindelijk mijn geluk terug had gevonden, maar na 3,5 jaar bleek het me vorig jaar opnieuw te ontglippen. Dat voelt zwaar. Het lijkt soms alsof het leven je telkens weer op de proef stelt, je in staat stelt om een stukje geluk te ervaren, en dan weer alles uit je handen neemt.
Na mijn jaartje van zelfreflectie besef ik nu meer dan ooit dat ik mezelf eerst de liefde dien te schenken die ik van een ander verlang. Het is gemakkelijk om te denken dat iemand anders de leegte kan vullen, dat een relatie het antwoord zal zijn op alles wat er ontbreekt. Maar de echte liefde begint bij mezelf. Het gaat om het geven van de zorg, de aandacht, en de waardering die ik van anderen verlang, maar die ik te vaak vergat naar mezelf te geven. Het is pas als ik die liefdevolle ruimte voor mezelf creëer, dat ik echt kan ontvangen wat het leven me biedt, in welke vorm dan ook.
Ik voel me stilletjes weer klaar om het daten aan te gaan, om weer verbinding te maken met anderen. Maar tegelijkertijd houdt het me ergens ook tegen. Er is altijd een stukje onzekerheid, een stukje angst voor wat komen gaat. Het is als een innerlijke strijd tussen het verlangen naar iets nieuws en de beschermende reflex om in mijn veilige cocon te blijven.
Wat het gisteren zo bijzonder maakte, was de ervaring van samen zijn met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. In de ruimte van het Restart event was ik omringd door vrouwen die allemaal hun eigen pad van herstel en groei doormaakten. Wat voor mij zo verlichtend was, was het besef dat we niet alleen zijn. Al deze vrouwen begrepen elkaar zonder woorden. Het voelde als een stille, maar diepgaande verbinding. Er was geen oordeel, geen verwachtingen, alleen de acceptatie van elkaar zoals we zijn, met al onze kwetsbaarheden en sterke punten.
Samen met Gina Lisa zongen we het krachtige lied “I Am Light”, en dit moment was werkelijk magisch. De kracht van onze stemmen die zich verenigden in het zingen van die woorden was voelbaar in de hele ruimte. Het was niet alleen een lied, maar een mantra, een herinnering aan wie we werkelijk zijn – licht, krachtig, vol potentieel. Het voelde als een symbolisch moment, een hernieuwde belofte aan mezelf dat ik weer klaar ben om te stralen, ondanks alles wat ik heb meegemaakt.
De energie van de avond was intens, en het was precies wat ik nodig had. Het herinnert me eraan dat het oké is om even stil te staan, om jezelf tijd te geven voor genezing en groei. Maar het herinnert me ook aan de kracht van samenkomen, van het delen van ervaringen en energie met anderen. Het was een verademing om te voelen dat ik niet alleen ben in mijn proces. Er is zoveel kracht in verbinding, in het weten dat je niet de enige bent die worstelt, dat anderen begrijpen wat je doormaakt.
Dit event was voor mij een mooi moment van reflectie, maar ook van vooruitkijken. Het heeft me geholpen om te beseffen dat ik klaar ben voor de volgende stap, of dat nu betekent dat ik me openstel voor nieuwe relaties of gewoon weer dieper in contact kom met mezelf. Het is een nieuwe fase, een nieuwe kans om mijn licht te laten schijnen en het leven te omarmen zoals het komt. We zijn allemaal licht. Het is tijd om dat licht te omarmen en het te laten stralen.
Gisteren herinnerde ik mezelf eraan dat ik niet hoef te wachten op de perfecte omstandigheden. De kracht om opnieuw te beginnen, om verbinding te maken, ligt al in mij. Ik ben het waard om te stralen. We zijn het allemaal.
0 Comments