Geduld. We horen het vaak, we zeggen het nog vaker. Maar pas als je het echt moet toepassen, begrijp je de ware kracht ervan. Het spreekwoord
"Geduld wordt beloond" overtreft werkelijk alle waarheden.
Het lijkt zo eenvoudig, maar wanneer je iets liever wilt, is geduld een vereiste. En soms voelt het alsof het bijna onmogelijk is om vol te houden, vooral als je voortdurend struikelt en weer opstaat.
Zelf heb ik, als iemand met ADD (iets wat ik destijds nog niet wist), een harde leerschool gehad in het leren van geduld. Mijn pad was er één van vallen en opstaan, vaak drie stappen vooruit om de volgende dag weer vijf stappen terug te zetten.
Het voelde soms alsof ik vastzat in een vicieuze cirkel van teleurstellingen.
Op zulke momenten heb ik geschreeuwd, gehuild, me als een slachtoffer gevoeld. Waarom leek iedereen om me heen het voor elkaar te krijgen, en ik niet?
Er waren dagen dat ik mezelf zielig voelde, daar op de grond van mijn kamer, met tranen die maar bleven stromen.
Het voelde hopeloos.
En ja, na zo'n huilbui zag ik eruit als een panda met zwarte mascara vegen overal. Geen fraai gezicht, maar ergens maakte het de situatie ook luchtig.
Want na die tranen moest ik mezelf weer oprapen, panda-look en al, en doorgaan.
Maar toch gaf ik niet op.
Ik bleef mezelf moed inpraten, zocht troost in positieve boeken, luisterde naar aanmoedigende podcasts, en had mensen zoals Lies om me te steunen.
Toch, ironisch genoeg, maakte die positiviteit me soms ook boos.
Op slechte dagen kon ik geen enkel positief woord verdragen.
"Waar blijven die verdomde zegeningen?" dacht ik dan met stoom uit mijn oren.
Op zulke momenten mild zijn voor mezelf was een immense opgave.
Mijn ADD, waar ik toen nog geen weet van had, maakte de innerlijke strijd nog zwaarder.
Het was een aanslag op mijn zijn. Maar in die strijd schuilde ook een kracht.
Bij de vele opstellingen die ik deed met Lies kwam ik mezelf vaak tegen.
"Gaan we nog verder?", vroeg ze me dan, wetende dat ik al diep gegaan was.
En zonder aarzeling antwoordde ik: "Ja, we gaan door!"
Volhardend en vastberaden gooide ik steeds meer ballast van mijn schouders, ongeacht hoe zwaar de dagen erna zouden zijn.
Ik hield vast aan de gedachte dat dit alles mij uiteindelijk naar de antwoorden zou leiden die ik zo hard nodig had.
Het Moment van Beloning
En toen, na maanden van intens werk, brak het moment aan.
Ik ging mijn laatste maand van het traject in en ineens... vielen alle puzzelstukjes op hun plaats.
Het voelde als een openbaring, een opluchting.
De lange, hobbelige weg bleek toch de juiste te zijn geweest.
Het gaf me een diep gevoel van trots op mezelf. Het harde werk, het geduld, de pijn het was allemaal niet voor niets geweest.
Dit alles heeft me geleerd dat geduld inderdaad wordt beloond.
Maar niet zomaar, en zeker niet zonder strijd.
Geduld is niet alleen maar wachten.
Het is vallen, opstaan, doorgaan, huilen, en weer opstaan, misschien als een panda, maar je komt weer overeind.
Het is geloven dat je ooit daar zult komen, zelfs als je onderweg meerdere keren het geloof in jezelf verliest.
Als ik nu terugkijk, ben ik zo dankbaar dat ik ben doorgegaan.
Het heeft me sterker gemaakt, wijzer, en vooral meer begripvol naar mezelf toe. Mijn reis heeft me geleerd dat het oké is om soms te struikelen, om af en toe boos te worden, of om je even verloren te voelen. Dat hoort bij het proces.
En ja, die zegeningen komen er echt – misschien niet vandaag of morgen, maar als je blijft volhouden, komt dat moment vanzelf.
Dus als jij je op dit moment in een moeilijke fase bevindt, onthoud dan dit: geduld wordt beloond.
Geef niet op, hoe zwaar het ook is.
Je bent altijd dichterbij je doel dan je denkt, zelfs als het voelt alsof je weer vijf stappen terug hebt gezet.
En als je, net als ik, met de ogen van een panda uit een huilbui komt: glimlach om de situatie, raap jezelf op, en houd vol. Want die antwoorden waar je naar zoekt, komen er.
En wanneer dat moment aanbreekt, zul je met trots terugkijken op je reis en beseffen dat al die moeite het waard was.
Een Moment om Stil te Staan
Geduld betekent niet passief wachten, maar moed verzamelen om door te gaan, ook als het zwaar is.
Hier zijn enkele vragen en tips die je kunnen helpen:
• Wanneer heb jij je geduld het meest nodig gehad, en wat leerde je daarvan?
• Kun je met een glimlach naar je 'panda-momenten' kijken?
• Welke kleine stap kun je nu zetten om dichter bij je doel te komen?
Vergeet niet: vertrouw het proces en blijf vriendelijk voor jezelf.
Elke stap, hoe klein ook, brengt je vooruit.
Geduld wordt beloond op manieren die je nu misschien nog niet kunt zien.
0 Comments