Voor het meisje dat ooit dacht dat ze “moeilijk” was.
Voor de vrouw die zich eindeloos bleef aanpassen.
Voor wie zich keer op keer afvroeg:
“Wat is er toch mis met mij?”
Er is niets mis met je.
Je was niet lui.
Je was niet te veel.
Je was niet stuk.
Je hebt ADHD.
Maar niemand die het zag.
Bij meisjes blijft het vaak onopgemerkt —
verward met dromerig zijn,
te veel praten,
te gevoelig zijn,
te impulsief,
te enthousiast,
te verwarrend.
Maar wat het écht is…
is een zenuwstelsel dat anders werkt.
Voor méér.
Meer voelen.
Meer vergeten.
Meer overweldigd zijn.
En ook:
Meer creativiteit.
Meer intensiteit.
Meer briljantheid.
ADHD is geen excuus, maar wel een verklaring
voor al hetgeen ik al jaren niet begreep aan mezelf.
Het heeft me jaren gekost om te zien wat ik nu eindelijk zie:
Dat mijn gevoeligheid geen zwakte is.
Dat mijn denken in sprongen geen gebrek is.
Dat mijn overweldiging vaak gewoon intens waarnemen is.
Ik leer nog elke dag.
Maar ik kijk mezelf nu aan met mildheid.
Meer en meer.
Met vallen en opstaan.
En ik weet nu:
Ik ben precies goed zoals ik ben.
Niet ondanks mijn ADHD.
Maar ook dankzij.
Ik hoef mezelf niet te repareren.
Ik hoef me alleen maar te herinneren wie ik in essentie ben..🤍
#ADHDbijVrouwen #Neurodiversiteit #AndersIsOokGoed #ZonderSchaamte #KwetsbaarheidIsKracht #MaskersAf
0 Comments